Polacy na emigracji - co mówią statystyki?

Wyjazdy w celach zarobkowych, aby znaleźć kawałek swojego świata, nie są już zjawiskiem osobliwym. Prawie każdy z nas zna kogoś, kto wyjechał i pracuje poza granicami w kraju. Czasami to kolega z podwórka, brat, szwagier, mąż, siostra czy kuzynka. Główny Urząd Statystyczny podaje, że na koniec 2017 r. poza granicami Polski przebywało czasowo około 2 540 tys. mieszkańców naszego kraju, tj. o 25 tys. (1%) więcej niż w 2016 roku. W krajach europejskich przebywało około 2 241 tys. osób (o 27 tys. więcej niż w 2016 r.), przy czym zdecydowana większość - około 2 121 tys. - w państwach członkowskich UE. Spośród krajów UE najwięcej polskich emigrantów przebywało w Wielkiej Brytanii (793 tys.), Niemczech (703 tys.), Holandii (120 tys.) oraz w Irlandii (112 tys.)(1).

Blaski i cienie emigracji

Emigracja zagościła na dobre pod naszymi strzechami, dając perspektywę godnego życia oraz spełnienia marzeń, ale również generując wiele problemów: począwszy od obniżonego nastroju, poczucia izolacji, problemów ze stresem, a skończywszy na rozpadzie więzi rodzinnych czy uzależnieniu od substancji psychoaktywnych (alkohol, narkotyki, leki, itp.). Mówi się także szeroko o zjawisku eurosieroctwa, czyli o dzieciach rodziców, którzy pracują w innym kraju, a pojawiają się w Polsce co dwa, trzy miesiące na krótki czas. Często dzieci ponoszą ogromne koszty takiej niestabilnej sytuacji rodzinnej, gdyż brakuje im narzędzi, aby poradzić sobie z rozłąką. Wyniki dostępnych badań potwierdzają, że migracja rodziców stanowi ważną przyczynę problemów u dzieci pojawiających się w następujących obszarach: wychowawczym, socjalno-bytowym, szkolno-edukacyjnym, emocjonalnym (2). Funkcjonują również inne modele - bywa tak, że całe rodziny decydują się na emigrację, próbują aklimatyzować się w nowych warunkach i często im się to udaje. Są i takie rodziny, które nie przyswajają języka kraju, w którym żyją, cierpią z powodu izolacji społecznej, tęsknią za krajem, tworzą polskie enklawy. Ta polska społeczność ma trudniej. Żyje takim życiem przetrwalnikowym - dorobić się i wrócić. Powrót do kraju po latach również bywa trudny. Jest obciążony zderzeniem z rzeczywistością - różnicą w zarobkach, mentalności, czas w Polsce nie stoi w miejscu. Z takim powrotem również ciężko sobie poradzić. Nie pasujemy już tutaj i nie pasowaliśmy tam. Jesteśmy ludźmi bez lądu dla siebie.

Perspektywy zarobkowe, własne cztery kąty bez kredytu na trzydzieści lat wydają się bardzo atrakcyjne, jednak istnieje ciemna strona emigracji, którą warto się zaopiekować. Znając skalę problemu, wiedząc o trudnościach, jesteśmy w stanie podjąć świadome decyzje o naszej przyszłości, a w chwilach trudnych poszukać wsparcia u specjalisty. Oswojony potwór jest nadal potworem, ale już swoim-tresowanym.

Wychodząc naprzeciw rodakom, którzy przezywają trudności psychologiczne, powstała nasza pracownia psychoterapii online. Tu przeczytasz w jakich problemach możesz otrzymać wsparcie.

Literatura

1. Główny Urząd statystyczny, Informacja o rozmiarach i kierunkach czasowej emigracji z Polski w latach 2004-2017 ,www.stat.gov.pl, 19.11.2018r.
2. Eurosieroctwo - skala zjawiska w województwie podlaskim (2011), Obserwatorium Integracji Społecznej ROPS w Białymstoku, Białystok.

Autor: Anna Walijewska-Maksymowicz